எத்தனைதான் வண்ணங்கள்
கோர்த்து வழிந்தாலும்
இழை இழையாய்
பிண்ணி படர்ந்தாலும்
நிழல் படத்தின் கருமையே
நிஜ அவதாரமாகிறது !
கடந்து போன
காலங்களின் சுவடுகள்,
அந்த வெண்மை நிறத்துக்குள்
எட்டிபார்க்கும் வெட்க்கமாய்
அங்கே நினைவுகளின்
ஆழம் நீண்டதாகி போகிறது
கருப்பு வெள்ளையும,
கலையாத நிழல் படிவம்
காலத்தின் தோன்றல்
ஒளியில்லாத இடமென்பதால்,
பிம்பங்களில் பிரதிபலிக்கும்போது
மனதை ஆளுகிறதோ ?
கருப்பு எப்போதுமே ஒரு தனியழகுதான்/
ReplyDelete